هنگامی که افراد در حال صحبت کردن هستند، قبل از استفاده از اسامی (در مقایسه با افعال) بیشتر مکث می‌کنند و احتمال من‌ومن کردنشان هم بیشتر است.
همۀ ما هنگامی که صحبت می‌کنیم، معمولاً تعدادی از لغات را با سرعت کمتری به زبان می‌آوریم و حتی گاهی آواهای بی‌معنایی مانند «آ» یا «اِ» را نیز به کار می‌بریم، که در زبان عامه به آن من‌ومن کردن هم می‌گویند. این مکث‌ها در زمان تلفظ لغات نکات کلیدی‌ای را در مورد عملکرد مغز هنگام پردازش زبان نشان می‌کنند.
پژوهشگران دانشگاه زوریخ با بررسی داده‌های جمع‌آوری شده از زبان‌های مختلف به این نتیجه رسیده‌اند که این مکث‌ها بیشتر قبل از تلفظ اسامی رخ می‌دهند تا افعال. علت این امر آن است که پردازش یک اسم در ذهن دشوارتر است، چراکه اسامی حامل معنای جدیدی هستند و هنگام استفاده از آن‌ها پردازش اطلاعات بیشتری باید در مغز صورت گیرد.
درضمن، به همین خاطر است که اگر اسامی بیانگر اطلاعات جدید نباشند، معمولاً برای اجتناب از تکرار از ضمایر به‌جای آن‌ها استفاده می‌شود. این جایگزینی در مورد افعال مطرح نیست. افعال در جملات صرف نظر از این‌که حاوی اطلاعات جدید یا قدیم باشند مورد استفاده قرار می‌گیرند، که خود باعث یکی از تفاوت‌های مهم آن‌ها با اسامی شده است.